支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
古代管乐器。葭,通“笳”。
吹奏笳笛。
引汉•张衡 《西京赋》:“发引和,校鸣葭,奏《淮南》,度《阳阿》。”
吹奏笳笛。参见“鸣笳”。
引《文选·谢灵运<九日从宋公戏马台集送孔令诗>》:“鸣葭戾朱宫,兰巵献时哲。”李周翰 注:“葭,笛也。天子行,鸣笛引路也。”
míng jiā ㄇㄧㄥˊ ㄐㄧㄚ
(1).古代管乐器。葭,通“ 笳 ”。 汉 张衡 《西京赋》:“发引和,校鸣葭,奏《淮南》,度《阳阿》。”
(2).吹奏笳笛。《文选·谢灵运<九日从宋公戏马台集送孔令诗>》:“鸣葭戾朱宫,兰巵献时哲。” 李周翰 注:“葭,笛也。天子行,鸣笛引路也。”参见“ 鸣笳 ”。
["①初生的芦苇。如 ~芦。~莩(❶芦苇中的薄膜;❷喻关系疏远的亲戚,如“~~之亲”)。②古同“笳”,一种乐器。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
jiān jiā yǐ yù shù
gěng yè nán míng
yī niú míng
míng jīn shōu bīng
gū zhăng nán míng
míng luán
míng jī
míng jiā
yǔ jiā
fèng míng
gòu míng
zhōng míng lòu jìn
míng biāo
jǐng dǐ míng wā
míng shèng
míng yú
bào míng
míng pèi
jiū míng
míng shí
qiāng jīn míng yù
suān míng
míng kòng
tuó míng
míng hóu
wú fèng zhī míng
hán míng
què míng yán
féi dùn míng gāo
gū hóng āi míng
míng shāo
băi niăo qí míng
qí míng yě āi
fēng míng qín
xián míng lè qì
yī niú míng dì