支持模糊查询,支持通配符和拼音查询, 帮助 。
谓挥动鞭梢使发声。
引唐•李白 《行行且游猎篇》:“金鞭拂雪挥鸣鞘,半酣呼鹰出远郊。”王琦 注引《广韵》:“鞘,鞭鞘也。”宋•王禹偁 《寿宁节祝圣寿》诗之二:“数声飞电响鸣鞘,香褭金炉映赭袍。”明•汤式 《端正好·元日朝贺》套曲:“九龙车霞光闪闪明芝盖,五凤楼日色瞳瞳映赭袍,隐隐鸣鞘。”
挥鞭作声。
引唐·李白〈行行游且猎篇〉诗:「金鞭拂雪挥鸣鞘,半酣呼鹰出远郊。」宋·张孝祥〈浣溪沙·霜日明霄〉词:「霜日明霄水蘸空,鸣鞘声里绣旗红,淡烟衰草有无中。」
拼音:míng qiào
释义:挥动鞭梢使发声
["◎装刀、剑的套子。如 刀~。剑~。","◎拴在鞭子末端的细皮条。如 鞭~。"]详细解释
["①鸟兽或昆虫叫。如 ~啭。~唱。~叫。~禽。鸟~。②发出声音,使发出声音。如 ~响。~奏。孤掌难~。③声明,发表意见、情感。如 ~谢。~冤。百家争~。④闻名,著称:“以文~江东”。"]详细解释
jī míng gǒu gēng
míng āi
míng fèng zhāo yáng
băi niăo zhēng míng
qiāng míng
míng luán
míng jī
míng láng
míng biāo
míng dāng
shēn míng
míng hǒu
hè míng shān
míng wén
míng zhào
míng qiào
míng kē qiāng yù
míng yuè
míng zhōng gǔ
fèng míng hè lì
rèn shēn ěr míng
biān shāo
pìn zhòu míng chén
míng huáng
míng jú
míng gǔ ér gōng
míng shā shān
tuó míng biē yìng
lù míng yán
gōu huǒ gū míng
féi dùn míng gāo
bù míng zé yǐ
zhōng xiăng qìng míng
míng qiān jiē xià
wā míng gǔ chuī
lòu jìn zhōng míng